My Blood : Ep.IX

             

“แต่ฉันไม่ไหวแล้วนะ..” ร่างสูงอ้อนวอนคนตัวเล็กอย่างเว้าวอน เขาไม่เคยอยากขนาดนี้มาก่อน ไหนจะกลิ่นหอมของคนตรงหน้าอีก มันเป็นยิ่งกว่ายาปลุกชั้นดีเสียอีก

               

                “ฉะ ฉันไม่เคย.. และฉันก็กลัวด้วย” คนตัวเล็กเอ่ยอย่างตะกุกตะกักเมื่ออีกคนเว้าวอนเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

                ควานลินโหมดนี้ทั้งเซ็กซี่และน่ากลัวในเวลาเดียวกันในสายของจีฮุน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้เขาจะได้เห็นมันกับตาตัวเอง

                “เดี๋ยวสอน” คนตัวสูงงึมงำอย่างมนไม่ไหวเมื่อส่วนกลางของร่างกายกำลังแข็งขืนขึ้นทุกครั้งที่เขากอดดมร่างเล็กในอ้อมกอด อยากจะทำตามใจตัวเองจนแทบทนไม่ไหว แต่ถ้าทำอย่างนั้นคนในอ้อมกอดได้เกลียดเขาแน่ๆ อะไรๆก็จะยากขึ้นหลังจากนั้น

                “มะ ไม่! ไม่เอา!” จีฮุนหวีดร้องออกมาจนเสียงหลง ใจดวงน้อยตอนนี้กำลังกระหน่ำเต้นไม่หยุดหย่อนจนเขาคิดว่าไม่นานมันคงหลุดออกมาเป็นแน่

                “จะปล่อยให้ฉันทรมานแบบนี้จริงหรอ.. จีฮุนน่า”

                “....”

                “ควานลินขอนะครับ...” ร่างสูงจับคนตัวเล็กที่หันหลังอยู่ให้หันหน้ามามองเขา ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความปรารถนามองสบตากับคนตัวเล็กในอ้อมกอด แก้มของคนในอ้อมกอดที่ตอนแรกเป็นสีขาวน่าฟัดตอนนี้กลายเป็นสีชมพูระเรื่ออย่างน่าเอ็นดูจนควานลินอยากก้มลองไปฟัดให้รู้แล้วรู้รอด

                “ตะ.. แต่ว่า...” ดวงตากลมโตสั่นระริกอย่างน่าสงสาร นัยน์ตาเป็นประกายคู่นั้นเต็มไปดวยความปรารถนาไม่ต่างจากเขาแต่ก็แฝงไปด้วยความสับสนเช่นกัน ควานลินรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังกลัวและเมื่อเป็นเช่นทำให้เขาตัดสินใจบางอย่างได้

                “ไม่ต้องสอดใส่ก็ได้ แต่ช่วยฉันหน่อย ฉันต้องการนายจริงๆ” สิ้นเสียงทุ้มของคนตัวสูง ร่างทั้งร่างของจีฮุนลอยวืดขึ้นเหนือพื้นอย่างไม่ทันตั้งตัวทันที

                “นะนี่! เดี๋ยวสิ จะพาไปไหนน่ะ” คนตัวเล็กที่อยู่ในอารามตกใจทำได้เพียงส่งแขนขึ้นไปคล้องคออีกฝ่ายอย่างคนกลัวตก

                “ห้องน้ำ”

                “...”

                แอ๊ด

                ทันทีที่เข้ามาอยู่ในห้องน้ำควานลินจัดการดันคนตัวเล็กให้เดินเข้าไปในบริเวณที่มีฝักบัวที่เอาไว้ชำระล้างกายก่อนที่มือเรียวจะเอื้อมไปเปิดก๊อกอย่างรวดเร็วพอๆกับที่ริมฝีปากหนาที่ช่วงชิงเอาลมหายใจของจีฮุนไป

                หยาดน้ำที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่องส่งผลให้ตอนนี้ทั้งคู้เปียกปอนไปหมด เสื้อนักเรียนตัวบางแนบลู่ไปกับร่างกายของทั้งสองคนเผยให้เห็นผิวขาวน่ามอง

                ควานลินในตอนนี้ถูกไฟแห่งความปรารถนาเข้าครอบงำอีกครั้ง เขาบดคลึงริมฝีปากของคนตัวเล็กอย่างหื่นกระหายราวกับคนขาดน้ำ แขนแกร่งโอบรัดเอาเอวบางในเข้ามาแนบชิดตัวเองมากขึ้น

                มืออีกข้างที่ว่างทำหน้าที่ปลดกระดุมชุดนักเรียนที่น่ารำคาญออกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ทันทีที่ผิวขาวเนียนละเอียดราวกับผิวเด็กปรากฏสู่สายตาของแวมไพร์ตัวสูงแรงปรารถนาในตัวเขาก็โหกระพืออย่างน่ากลัว 

                จีฮุนมัวเมาในรสจูบที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างไม่รู้จบจนริมฝีปากบวมเจ่อไปหมด สติถูกดึงกลับมาอีกครั้งเมื่อร่างกายเปลือยเปล่าไปทั้งร่าง

               

                “อื้อ.. อ๊ะ อย่า.. ดูด อึก!” เสียงหวานครางกระเส่าอย่างไม่เป็นภาษาเมื่อคนตัวสูงใช้ริมฝีปากดูดึงไปจนทั่วร่างกาย

                “อ๊า! ยะ หยุด ตรง นะ นั้น อ๊ะ!” เสียงหวีดร้องของจีฮุนดังขึ้นอีกครั้งเมื่อริมฝีปากหนาไล้วนบริเวณหน้าอกและครอบครองยอดอกสีหวานที่ชูชันขึ้น

                แรงอารมณ์ที่โหมกระพือขึ้นของทั้งสองหลอมหลวมจนสติพร่าเลือนหายไป ทุกอย่างดำเนินไปตามแรงอารมณ์อย่างไม่สามารถหยุดได้

                ควานลินจัดการเสื้อผ้าที่เกะกะออกอย่างรวดเร็วเมื่อเขารู้สึกว่าไม่สามารถทนหยอกเย้าคนตัวเล็กได้อีกต่อ ตัวเขาในตอนนี้ต้องการปลดปล่อยมากกว่าทุกครั้ง

                “อืม.. จีฮุนน่า..”

                “อ๊ะ คะ ควานลิน อื้ออ อ๊ะ..!”

                ฟึ่บ

                ร่างเล็กถูกจับให้หันหลังอย่างรวดเร็วเมื่อความต้องการของคนที่นำเกมนั้นพุ่งสูงจนทนไม่ไหว แก่นกายที่แสดงความเป็นชายแข็งขืนขึ้นจนไปโดนสะโพกมนของคนตัวเล็ก

                ทันทีที่รู้สึกถึงแก่นกายของอีกคนหัวใจของจีฮุนก็เต้นกระหน่ำอีกครั้ง ผิวขาวที่ตอนนี้แดงเถือกไปทั้งตัวเพราะความขัดเขินกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

                “คะ ควานลิน! ยะ อย่าจับ..ตรงนั้น มะ ไม่ อ๊ะ!” แก่นกายเล็กสีสวยถูกกอบกุมไว้โดยฝ่ามือใหญ่ รูดรั้งอย่างเป็นจังหวะจนลมหายใจติดขัด ความรู้สึกกระสันพวยพุ่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกอย่างในตอนนี้แปลกใหม่สำหรับคนตัวเล็กไปเสียหมด

                “อืมม.. จีฮุน..” เสียงต่ำคำรามอย่างพึงพอใจยามที่เสียดสีแก่นกายของตนเองกับต้นขาวของอีกคน อยากสอดใส่แทบขาดใจแต่สัญญาที่ให้ไว้กับคนตัวเล็กที่ว่าจะไม่ทำก็ค้ำคออยู่ ทำให้เขาไม่มีทางเลือกนอกจากวิธีนี้

                “หนีบขาเข้าหากันอีกหน่อย...อื้มม ดี..” ควานลินก้มมองคนตัวเล็กที่ทำตามอย่างว่าง่าย สะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้ากับซอกขาขาวของคนตัวเล็กอย่างเป็นจังหวะเมื่อแรงอารมณ์ก่อตัวพวยพุ่งขึ้นไปเรื่อยๆ

                “อ๊ะ คะ ควานลิน.. ฮื่อ.. รู้สึกแปลกๆ อื้อ...” เสียงหวานครางเสียงกระเส่าเมื่อความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนกำลังปะทุในตัวเขา

                “รอไปพร้อมกันนะตัวเล็ก..” เสียงทุ้มกระซิบบอกอย่างอ่อนโยนเมื่อรู้ว่าอีกคนกำลังจะถึงปลายทาง เอวสอบเร่งจังหวะเข้าออกอย่างรวดเร็ว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นก้องไปทั่วห้องอย่างน่าอาย สายน้ำเย็นที่ไหลลงตามตัวไม่สามารถทำให้ร่างกายของทั้งคู่เย็นลงได้กลับกันกลับร้อนรุ่มมากขึ้นไปอีก

                “”มะ ไม่ไหว.. ฮือ.. เหมือนจะ อึก อ๊า!” ร่างเล็กกระตุกอยู่สองสามครั้งก่อนจะปล่อยน้ำสีขาวข้นออกมา จีฮุนหอบหายใจในอ้อมกอดของคนตัวสูงที่กำลังเร่งจังหวะเข้าหาเขาอย่างดุดันก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มซอกขาเนียน

                “ปล่อยเยอะจัง ไม่เคยทำหรอครับ..” ควานลินแซวคนตัวเล็กในอ้อมกอดเมื่อเห็นน้ำขาวขุ่นของอีกคนที่พุ่งออกมานั้นมากกว่าปกติและมันไม่ต่างจากที่เขาเคยช่วยตัวเองครั้งแรกสักเท่าไหร่

                “ละลามก! ออกไปเล่ย จะอาบน้ำ”

                “หืม รอบเดียวพอที่ไหน ดูสิยังแข็งอยู่เลย” ร่างสูงว่าพลางฉกเอามือของคนตัวเล็กมาวางบนแก่นกายตัวเองที่ยังแข็งขืนอยู่อย่างหน้าตาเฉย

                “ทะลึ่ง!!! ปะ ปล่อยเลยนะ!” จีฮุนตกใจกับสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเองจนร้องเสียงหลง

                “ช่วยหน่อยนะครับ อีกรอบเดียว ทำแบบที่ควานลินทำให้จีฮุน..นะ..” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขออย่างเว้าวอนต่อคนตรงหน้าส่งผลให้คนที่ได้รับทั้งน้ำเสียงและแววตาเว้าวอนนั้นปฏิเสธไม่ลง

                

**********************************************************

กลับไปเม้นที่หน้าเด็กดีกันด้วยนะคะ เลิ้บบบ