บทความ

[SF #jamrem หลายตอนจบ] #ภาพจำjr

[SF #jamrem หลายตอนจบ ] # ภาพจำ jr ภาพจำยังชัดเจน เหมือนเดิมทุกอย่าง ภาพเธอยังชัดเจน เหมือนเดิมไม่ต่าง แต่ภาพของฉันในใจเธอ ที่มีภาพเขาเข้ามาแทนคงแสนเลือนราง ภาพจำของเรามันคงต่างกัน … ไม่มีทางที่คนสองคนจะจดจำกันและกันในอิริยาบถเดียวกัน ผมกับเขาเองก็เหมือนกัน...                 “เจ้า ไปกินหมูทะกันป่ะ” เสียงของคนที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมคณะ เพื่อนร่วมสาขา เพื่อนร่วมงานและเพื่อนสนิทมาครึ่งค่อนชีวิตอย่างนีโอดึงให้เจ้าจันทร์หลุดจากอาการเหม่อลอยเมื่อครู่                 “อารมณ์ไหนวะ”                 “อารมณ์ใกล้จะจบการฝึกงาน” นีโอยิ้มจนตากลายเป็นรูปสระอิ ดูเหมือนอีกคนจะดี๊ด๊าเหลือเกินกับวันหยุดที่กำลังจะมาถึง                 “เอาดิ ใครมั่ง” เจ้าจันทร์ถามพลางเก็บของลงกระเป๋า                 “ก็พวกพี่ๆในออฟฟิศอะแหละ เห็นบอกว่าจะแนะนำหัวหน้าแผนกคนใหม่ด้วย”                 “หืม ทำไมเพิ่งมาแนะนำวันนี้ล่ะ เราฝึกจนจะจบแล้วนะ” มันค่อนข้างจะแปลกนิดหน่อยกับการที่จะมาแนะนำหัวหน้าแผนกใหม่กับนักศึกษาที่ฝึกงานกำลังจะจบอย่างพวกเขา                 “ไม

My Blood : The last episode

The last episode                 “ Damn, You drive me crazy, Babe ” ควานลินสบถออกมาอย่างทนไม่ไหวเมื่ออีกคนนั้นยั่วเขาเสียจนลิมิตความอดทนที่เคยมีนั้นพังลงไม่เป็นท่า                 เด็กดื้อต้องถูกลงโทษ                 “อื้ออ..” เสียงครางหวานดังอื้ออึงในลำคอเมื่อร่างกายถูกเล้าโลมจากอีกคนจนความรู้สึกต่างๆมันปะทุขึ้นมาจนเต็มไปหมด                 “อ๊ะ อ๊า..คะ ควานลิน อย่ากัดคอ ฮื่อ เบา อ๊ะ”  ความเจ็บจี๊ดที่ต้นคอบ่งบอกได้เลยว่าอีกนั้นได้ทำรอยคิสมาร์กไว้บนคอเขาแล้วเป้นที่เรียบร้อย                 เสียงครางแผ่วเบายังหลุดออกมาให้คนตัวสูงฟังอยู่เรื่อยๆอย่างชื่นใจ ให้ตายเถอะ พัค จีฮุนตอนมีอารมณ์น่ะ โคตรเซ็กซี่และต่างจากตอนปกติเลยแหละ                 เสื้อยืดถูกถอดออกจากร่างกายเพื่อไม่ให้เกะกะสายตา ผิวขาวอมชมพูแบบสุขภาพดีเผยออกมาให้ได้เชยชม มือเรียวลากไล้ปัดป่ายไปตามผิวเนียนลื่นเพื่อปลุกปั่นอารมณ์ของร่างเล็กให้พุ่งสูงขึ้นไปอีก                 ไม่นานนักริมฝีปากที่เคยคลอเคลียอยู่บริเวณต้นคอก็ย้ายลงมาที่ตุ่มไตทั้งสองก่อนจะขบกัดเบาๆเพื่อเรียกเสียงครางที่เงียบไปครู่หนึ่งข

[OS FIC] | Close Friend

[OS FIC] Close Friend                 “ไอซ์ ไอ้สัด ทำเหี้ยไรอยู่ เตะบอลโว้ย”                 “เออแป๊บดิ กูตีป้อมอยู่”                 “เพื่อนรอ รีบมา”                 “เออๆ”                 คนที่กำลังตีป้อมอย่างที่ปากว่าทำแค่เพียงตอบกลับเพื่อนแบบส่งๆเท่านั้น พวกเพื่อนเวร ตอนกูว่างๆเสือกไม่เตะกัน บอลอะ พอกูหยิบโทรศัพท์ตีป้อมนี่เร่งกูยิกๆ                 ห่า !                 “ไอซ์ ! เล่นป่าว”                 “บอกว่าตีป้อมอยู่ พวกมึงเล่นก่อนเลย”                 มือยังคงระวิงกับการกดสกิลฟาดฟันกับฮีโร่ฝั่งตรงข้ามอย่างเมามันโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าในขณะที่กำลังตีป้อมนั้นทุกการกระทำและอากับกิริยาทั้งหมดนั้นอยู่ในสายตาคนๆนึงตลอด                 “เหี้ย ! ”                 ในขณะที่กำลังเล่นอย่างตั้งใจนั้นจู่ๆโทรศัพท์ก็ถูกดึงไปต่อหน้าตา ในวินาทีนี้คงไม่ต้องสงสัยให้ยากเลยว่าตัวละครของเขาในเกมคงตายไปแล้วและคงไม่พ้นถูกเพื่อนร่วมทีมด่าแหงๆ                 ไอ้เวร.. ถ้าแรงก์กูตกล่ะก็มึงระวังไว้                 “เนี่ย เพื่อนชวนเตะบอลก็กดแต่เกมยิกๆ ป